Historia Moskwy. Perestrojka

Pod koniec lat 80. rozpoczął się okres przechodzenia na gospodarkę rynkową. To był początek biznesu prywatnego. Dotychczas wszystkie zakłady były własnością państwa. A teraz prywatni biznesmeni otrzymali prawo zakładania własnych firm, otwierania kawiarni, kiosków itp.

Prywatne kawiarnie przyciągały jakością obsługi i menu; u prywaciarzy można też było znaleźć najmodniejsze fasony odzieży. Na ulicach pojawili się ludzie sprzedający plany dojazdu do wielkich sklepów, nalepki, kalendarzyki i inne "gadżety", które dotychczas były deficytem i które można było kupić jedynie za granicą.

Prywatni właściciele powinni byli kupować wszystko po cenach sklepowych, a nie producenta. W epoce deficytu powszechne jest więc dawanie łapówek. Dlatego ich towary kosztują więcej, niż produkcja zakładów państwowych.

Prywatne kawiarnie i restauracje (tzw. kooperatywne) z drogimi daniami i kioski z towarami "luksusowymi" stały się symbolem Moskwy tych lat.

Pojawiają się kioski "zwukozapis", w których można kupić kasety magnetofonowe z nagraniami najmodniejszych zespołów. Czyste kasety są trudno dostępne, ale u prywaciarzy można kupić już nagrane.

Teraz decyzję o tym, czego można słuchać, a czego nie, podejmuje  nie jakaś specjalna komisja, lecz prywaciarze. Oni przegrywają to, co jest najmodniejsze i co się najlepiej sprzedaje. Wiele rosyjskich zespołów z różnych względów znanych wcześniej tylko jednostkom, teraz może usłyszeć cały kraj, i nie tylko.
Na kasetach 90-minutowych z jednej strony najczęściej są nagrane piosenki jednego zespołu, a z drugiej - innego. Nieco później na rynku radzieckim pojawiąsię kasety nagrane w Polsce.

W każdym razie, największe obecnie rosyjskie studia nagrań właśnie wtedy stawiały pierwsze kroki.

Ulica Arbat w centrum miasta stała wizytówką prywatnych przedsiębiorców tamtych lat.

Epoka «pieriestrojki» - to pierwszy promień wolności, z nowym hasłem: «Dozwolone jest wszystko, co nie jest zabronione », zamiast starego: «Zabronione jest wszystko, co nie jest dozwolone».