Parki Moskwy
ВДНХа ( WDNH )
Ogólnorosyjskie Centrum Wystawowe (Wsierossijskij Wystawocznyj Centr) to do niedawna Wystawa Osiągnięć Gospodarki Narodowej (Wystawka Dostiżenij Narodnogo Choziajstwa).
Została otwarta 1 sierpnia 1939 roku (dotychczas znajdowała w Parku im. Gorkiego) jako Ogólnozwiązkowa Wystawa Rolnicza (Wsiesojuznaja Sielskochoziajstwiennaja Wystawka). Składała się z połączonych alejkami pawilonów, w których każda z republik byłego ZSRR prezentowała swoje osiągnięcia.
Po wojnie wystawa została otwarta w roku 1954. Zbudowano nowe wejście, pawilon główny; pojawiły się nowe ogromne fontanny, symbolizujące obfitość i przyjaźń. Wtedy też wystawa otrzymała nową nazwę: "WDNH".
Każdy pawilon na wystawie został nazwany od branży, produkty której wystawiał: chemia, elektronika, energetyka, kosmos, transport, itp. Razem było około 100 pawilonów na obszarze ponad 200 hektarów. W każdym z nich można było zobaczyć przedmioty dumy i chluby każdej z branż.
Przez wiele lat najlepsze osiągnięcia gospodarki narodowej były prezentowane na tej wystawie. Przyjazd tu był uważany za wielki honor.
Po rozpadzie ZSSR znaczenie wystawy i ona sama podupadły. Olbrzymi kompleks wystawowy przekształcił się w wielki bazar (jak wtedy żartowano, stał się "wystawą osiągnięć gospodarki kapitalistycznej").
Powoli jednak wystawa wraca do swej pierwotnej funkcji - wystawowej. Obecnie odbywa się tu każdego roku ponad 350 najróżniejszych imprez, również o charakterze międzynarodowym.
W letnie upalne dni warto wybrać się tu na spacer, by odpocząć wśród zieleni i fontann, w architekturze minionej, socjalistycznej epoki. Pawilon główny napewno zainteresuje dzieci, poza tym na terenie wystawy działa też wesołe miasteczko.
Niedaleko wejścia znajduje się rzeźba "Robotnik i rolniczka" autorstwa rzeźbiarki W. Muchinej. Rzeźba ta stała się też symbolem Moskiewskiej Wytwórni Filmowej "Mosfilm". Rzeźba ta w roku 1939 stała przed wejściem na wystawę, ale po raz pierwszy wystawionoją w roku 1937 przed pawilonem radzieckim na międzynarodowej wystawie w Paryżu. Obecnie stoi trochę na uboczu, z lewej strony od wejścia głównego.
Jak dojechać na wystawę?
Najlepiej metrem, do stacji "WDNH", która jest również wejściem na teren WDNH. Poprowadzi Was tłum.
WDNH na mapie >
Po wejściu z metra zobaczycie olbrzymi budynek hotelu "Kosmos". Ten hotel został zbudowany przez Francuzów specjalnie dla Igrzysk Olimpijskich 1980 roku w Moskwie. Otwarty w roku 1979 przyjmował wyłącznie zagraniczne delegacje oficjalne i obcokrajowców.
Po lewej stronie od wyjścia z metra można zobaczyć olbrzymi obelisk poświęcony "Zdobywcom kosmosu". Na parterze mieścisię muzeum kosmosu, gdzie można zobaczyć makiety statków kosmicznych, skafandry i inne przedmioty używane przez kosmonautów w czasie lotów kosmicznych. Można też obejrzeć ciekawy filmy o lotach w kosmos.
Przed obeliskiem stoi pomnik rosyjskiego kosmologa Edwarda Ciołkowskiego, uważanego za prekursora teorii podróży kosmicznych. Nieco dalej znajduje się aleja kosmonautów - każde drzewo na tej alei zostało posadzone przez innego kosmonautę.
Niemożliwe też przeoczenie wieży ostankińskiej - jest to wieża telewizyjna, transmitująca audycje radiowe i programy telewizyjne dla Moskwy i okolic (więcej - patrz poniżej).
Idąc uliczką prowadzącą od metra do wystawy przechodzimy obok pawilonów handlowych, w których możemy kupić wyroby znanych firm, kompakty z popularną muzyką rosyjską, programy komputerowe itp. Dochodzimy tędy do wejścia na teren wystawy - kiedyś znajdowały się tu kasy, w których należało kupić bilety, obecnie wejście na teren WDNH jest bezpłatne.
Коломенское (Kołomienskoje)
To swoiste muzeum pod niebem otwartym, atrakcyjne dla miłośników starej Rosji. Nie ma tu typowych atrakcji turystycznych, a i samo muzeum znajduje się dość daleko od centrum miasta.
Kołomienskoje - to historyczna rezydencja rosyjskich książąt i carów. Po raz pierwszy jej nazwa pojawia się w latopisie z XIV wieku.
W XVI wieku była to ulubiona rezydencja rosyjskiego cara Iwana III, a później także Iwana IV, znanego jako Iwan Groźny. Najcenniejszym zabytkiem jest cerkiew "Wozniesienija", wzniesiona z okazji narodzin Iwana IV - jeden z najlepszych przykładów architektury starorosyjskiej.
Na terenie muzeum zachowało się do dnia dzisiejszego kilka budynków wchodzących w skład rezydencji carskiej XVI-XVII wieku.
Warto zobaczyć też i 600-letnie dęby orazpiękny widok na przeciwległy brzeg rzeki Moskwy.
Kołomienskoje - to również muzeum architektury drewnianej. Specjalnie zwożono tu z całej Rosji zabytki drewniane, wśród nich m.in. domek Piotra I z Archangielska, w którym car rosyjski mieszkał w czasie prac przy budowie pierwszych rosyjskich okrętów.
Dojazd
Najwygodniej dojechać tu metrem - do stacji "Kołomienskoje", a potem przejść kawałek pieszo. Każdy wskaże drogę, wystarczy tylko zapytać: "Kak projti k muzeju Kołomienskoje"?
Adres: Prospiekt Andropowa 39. Wejście na teren muzeum jest bezpłatne.
Kołomenskoje na mapie >
Кусково (Kuskowo)
Naprawdę warto zobaczyć!
W otoczeniu współczesnej Moskwy Kuskowo - to wyspa z innych czasów, prawdziwa oaza przepychu rosyjskich książąt i carów. To była rezydencja jednego z najbogatszych ludzi Rosji - grafa Piotra Szeremietiewa, wykorzystywana na uroczyste przyjęcia i święta. Obecnie można tu zobaczyć ponad 20 zabytków architektury rosyjskiej z autentycznymi wystrojem wnętrzówczesnej epoki.
Pałac centralny został zbudowany w latach 1750-1780 i od tamtej pory nigdy nie był przebudowany czy nawet zmieniony. Obecnie jest to bardzo ciekawe muzeum z wieloma unikalnymi eksponatami, świadczącymi o przepychu tamtych czasów. Sale balowe, pokoje prywatne, galerie obrazów... Warto obejrzeć Kuskowo, choćby po to, by móc porównać je z polskimi pałacami.
Na terenie rezydencji znajduje się ogromny francuski park sadzawkami, kanałami, i rzeźbami.
Wejście na teren jest możliwe tylko za okazaniem biletu do jednego ze znajdujących się tu muzeów.
Naprzeciw rezydencji, za sadzawką znajduje się plaża.
Dojazd
Dotarcie tu jest jednak trochę niewygodne - trzeba się przesiadać. Najpierw metrem do stacji "Riazanskij Prospiekt", a później autobusem.
Kuskowo na mapie >
Сокольники (Park Sokolniki)
Nazwa parku pochodzi ma historyczne korzenie. Tutaj przed wiekami carowie rosyjscy zażywali rozrywki polując z sokołami na zające i lisy.
Plan przestrzennego zagospodarowania parku jest dosyć oryginalny: najbardziej ożywione i najbardziej uczęszczane miejsce znajduje się w pobliżu wejścia głównego. Tutaj, w tzw. "Sokolniczym kręgu" znajdują się kino, restauracja i specjalne placyki do tańców i zabaw. Od kręgu odchodzą promieniami aleje, które schodzą się w innym wielkim kręgu daleko od kręgu centralnego.
Jest to klasyczny park z sadzawkami i altankami na obrzeżach. Poza sadzawkami atrakcją parku jest "Labirynt" - sieć splątanych dróżek, z której jest nie łatwo znaleźć wyjście.
Renomę, także międzynarodową park zyskał dzięki znajdującemu się na jego terenie kompleksowi wystawowemu, w którym odbywają się wystawy międzynarodowe.
Rosjanie znają ten park dzięki opowieści detektywistycznej pt. "Wystawa w Sokolnikach" i piosenki "Chodźmy na spacer do Sokolnik".
Dojazd
Metrem do stacj "Sokoniki".
Sokolniki na mapie >
Царицыно (Carycyno)
Kompleks pałacowo – parkowy Carycyno – muzeum historii i kultury XVIII – XIX w.
Na jego terytorium znajduje się najmłodszy pałac w Rosji. Jego budowa zakończyła się w... 2003 roku! Trwała w sumie ponad dwa stulecia!
W 1775 roku caryca Katarzyna II kupiła posiadłość „Czarny Kęs”, którą chciała przebudować na podmoskiewską rezydencję. Nawiasem mówiąc, nazwa „Czarny Kęs” pochodzi od pokładu czarnej gliny, która zalega tu pod warstwą ziemi.
Źle brzmiącą nazwę "Czarny Kęs” ("Чёрная грязь") zmieniono na Carycyno. Od 1776 roku roboty budowlane ruszyły pełną parą.
W posiadłości został utworzony park krajobrazowy. Wybudowano dwa pałace – dla carycy i następcy tronu, połączone galerią z ażurowym łukiem (architekt W. Bażenow).
Budynki w stylu gotyckim wyróżniały się efektownym połączeniem ceglanego muru z cokołami z białego kamienia i dekoracyjnym wykończeniem.
Do 1785 roku budynek został wystawiony, ale gdy caryca przyjechała do pałacu, nie była zadowolona. „To więzienie, a nie pałac!” – powiedziała po obejrzeniu.
Katarzynę II oburzyła też obfitość masońskich symboli, użytych jako elementy dekoracyjne. Architekt został zwolniony. Kontynuację budowy powierzono architektowi M. Kazakowowi, który zaczął całkowicie przebudowywać pałac.
W 1796 r. Katarzyna II zmarła i w ciągu roku wszystkie roboty w pałacu zostały wstrzymane.
Przez dwa stulecia pałac stał niewykończony. Jednocześnie posiadłość stała się ulubionym miejscem masowych spacerów ludności.
Poszczególne elementy i budynki dobudowywano jeszcze w XIX wieku.
W 1927 roku zostało tu otwarte muzeum, a teren otrzymał nazwę Lenino Dacznoje – Letnisko Lenina.
Po wojnie Moskwa intensywnie się rozbudowywała i w latach 80 ubiegłego wieku podmoskiewską rezydencję włączono w obręb miasta.
W 1984 roku w Carycynie utworzono Państwowe Muzeum Zdobnictwa Narodów ZSRR, a w 1993 – Państwowe Muzeum Historii Architektury i Malarstwa oraz Rezerwat Krajobrazowy "Carycyn”.
Kilka lat temu postanowiono jednak dokończyć budowę pałacu i ukończono ją w 2003 roku.
Dzisiaj Carycyno stanowi największy pod względem obszaru rezerwat – muzeum w Moskwie.
Dojazd: metrem do stacji Carycyno (na stacji zwróćcie uwagę na mozaikę z wizerunkiem Lenina – to dlatego, że wcześniej stacja nazywała się Lenino. Stąd portret wodza wielkiej rewolucji).
Dalej – pieszo.
Carycyno na mapie >
Projekt internetowy Kałasznikowa Nikołaja (Moskwa, Rosja)
Wszelkie uwagi proszę wysyłać na adres: moskwa@przewodnik.ru